Vandaag ben ik rond de middag naar het Van Abbemuseum gegaan voor een bezoek aan de tentoonstelling ‘Welcome to Heart Land’. Het was de tweede keer dat ik met de tentoonstelling kennismaakte die vanaf 4 oktober 2008 tot 25 januari 2009 te bezoeken is.
De tentoonstelling is mooi opgesteld in de zalen van het ‘oude’ gedeelte van het museum. Juist nu de Verenigde Staten van Amerika zo in de belangstelling staan met de presidentsverkiezingen is het natuurlijk prachtig dat in het Van Abbemuseum aandacht wordt geschonken aan de hedendaagse kunst uit het ‘Heart Land’ van Amerika en je mee genomen wordt op een ‘reis’ langs die machtige rivier de Mississippi.
De tentoonstelling wordt ingeleid met een videofilm die een impressie geeft van juist een reis langs deze rivier. In de volgende zaal worden een reeks kunstenaars gepresenteerd met fotografie. Deze zaal wordt afgesloten met op de achterwand een werk van Peter Friedl, op een rood fond getekende landkaart van Amerika waarop de gebieden van de Indianen staan aangetekend. Friedl is Oostenrijker, maar ja dat met dat 'Indiaantje spelen' zit er blijkbaar niet alleen bij de Duitsers in. Op de Manifesta in Rovereto ontdekte ik dat vooral Duitser zich in het weekend graag verkleedt als Cowboy of Indiaan… een erfenis van Karl May?
Maakten de foto’s in de eerste zaal al wat bevreemding bij mij los, in de tweede zaal wordt je verrast door een z.g. Shotgun House. Daar geplaatst door Marjetica Potc. Op diezelfde wijze weet deze tentoonstelling je diverse keren prettig te verrassen en biedt ze je een bijzonder perspectief op of door dit gebied geïnspireerde kunstenaars, of toont het werk van een aantal kunstenaars uit het Heart Land zelf. Bijvoorbeeld Greely Matt (Memphis), Michael Rakowitz (St Louis), Matthew Day Jackson en bijvoorbeeld Kerry James Marshall (die ook is getoond op de laatste Documenta in Kassel). Al met al vind ik Heart Land een prettige tentoonstelling met goede verrassende kunstwerken en een brede mix van uiteenlopende werkvormen en disciplines.
Er worden toch wel voornamelijk kunstenaars getoond die vertegenwoordigd zijn met fotografie, video en of tekenwerk.Mijn aandacht werd door deze mix op een prettige manier vast gehouden. De tentoonstelling is ook van een goede maat, niet overdadig of zeg maar een soort overvloed waar je in verdwijnt, maar heeft een goede balans. Enkele zalen met grote objecten als het Shotgun Hous of een ‘opblaasbaar flatgebouw’ weet je verbeelding aan te spreken en brengt je gelijktijdig in contact met wetenswaardigheden van de locale omstandigheden.
Zo zit er in deze tentoonstelling een lijn in verweven van de Zwarte burgerrechten beweging, die in het diepe zuiden van de Verenigde Staten op kwam voor de gelijkberechtiging van de Afro-Amerikanen. Met straks in januari Barack Obama in het Witte Huis wel een hele mooie actuele link!
Met het prettige gevoel weer even ‘geüpdate’ te zijn over de ontwikkelingen in het hartland van de Verenigde Staten, kon ik het niet laten om op de tussen verdieping in de nieuwbouw nog even een bezoek te brengen aan Lissitzky en tijdgenoten met een korte video van het in 1989 opnieuw uitgevoerde ballet met kostuumontwerpen naar zijn hand uit de jaren dertig:’De Overwinning op de Zon’. Een prachtige zaal als afsluiting van mijn bezoek. Het was weer een waar genoegen.
Wat wordt ons volgende uitstapje?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten